www.footballinspiration.fora.pl

clove

Proponuję kontynuować temat zaczęty przez Diamante właśnie tu. Bo wbrew pozorom, to dość ważne, szczególnie jeśli chcemy dalej współpracować w czystej atmosferze xD I właśnie, jak to jest z nami, naszym kibicowaniem, naszą miłością do piłki nożnej i... piłkarzy?

clove

Może ja tak od siebie. Obnoszę się ze swoją miłością do FC Barcelony. Może to kogoś wkurzać. Mam szalik i go noszę, oglądam mecze, w pokoju moim wisi senyera (flaga katalonii) i flaga hiszpanii. nie wiem, po prostu tak mam, że ja jestem osoba wylewna. tylko, że moja miłość do Barcy nie jest za coś i po czymś, tylko tak po prostu. ileż to razy ja słyszałam, że jestem zła, bo kibicuję Barcy i czemu nie Real albo Arsenal? bo nie, bo po prostu to coś czuję, do Barcelony.
reprezentacja Hiszpanii? tak. od 2006 roku, kiedy nie wygrali, ale powiedziałam sobe trudno. byle do Euro. i wygrali, a ja płakałam ze szczęścia. Argentyna? 2006. Przegrana z niemcami w karnych. a w tym roku? medal Argentyny na igrzyskach. cieszyłam się jak dziecko, bo moje dwie ukochane reprezenatcje odnosiły sukcesy. teraz trzymam kciuki za Barcę w LM, w La Liga, i za MŚ w RPA za Hiszpanię i Argentynę. A co do miłości do piłkarzy... przystojny jest Iker i w mojej opinii Silva. Lubię na nich popatrzeć, lubię o nich pisać, bo to po prostu przyjemne. Ale żeby coś więcej! Bez przesady! Mam swojego M., który ma mnie w d. i mieszka w tym samym mieście co ja, a ja do niego wzdycham drugi rok, i uwierzcie, gdyby nawet teraz jednocześnie Casillas i M. przyszli z pierścionkami zaręczynowymi, wzięłabym tego drugiego. Bo go znam, bo spędziłam z nim jakiś czas i dzielę wspólne chwile. Nie można kochać kogoś kogo się nie zna. Kochać w sensie uwielbienia faceta. Bo ja kocham Barcę, Messiego, Puyola, ale tak po prostu, bo ani jeden ani drugi ładni nie są. Szanuję ich i to jest taka nieprzemijająca miłość, jak do matki, czy do ojca.
A co do sezonu 2006, to ja pisałam o Smolarku. Choć już wtedy byłam z Argentyną i Hiszpanią, a Messi był moim idolem. Ale o nich nie pisałam i nie napiszę, bo umniejszyłabym w ten sposób swój szacunek do nich. xD

diamante.

moją opinięmmożna przeczytać wiadomo gdzie, ale chcę dorzucić jeszcze swoje trzy grosze i tutaj.
Nienawidzę bowiem pseudofanek typu "Ojeju, a ja w wakcje pojadę do Hiszpanii i poznam boskiego Ikera i Ramosa [...] i wogóle caaałą reprezentację Hiszpanii!"
Proszę, trochę obiektywizmu. Oni tam nie stoją na ulicach, wyczekując przyjazdu fanek.
Realowi kibicuję od 2002 roku, choć z moją miłością się nie obnoszę. Szczerze przyznaję się do tego, że moim realowym idolem jest Iker. Umiem jednak popatrzec na sytuację z dystansem. Wszak go już widziałam... i potraktowałam jak zwykłego człowieka.

Wiecie, tak to jest, że nie zawsze możemy pisać o naszych idolach.
Podziwiam Eboue, Ade oraz Kolo z Arsenalu, jednak nie wyobrażam sobie o nich pisania. Tak to już jest.

A poza tym, cieszę się, iż ktoś poparł to, o czym napisałam. ;]

clove

nie stoją nie stoją =) a była taka jedna co to będąc na stadione Camp Nou piszczała, że może tu gdzieś Torres jest -.-'
u mnie to 'obnoszenie się' wynika raczej z dumy z klubu i mojego charakteru, jako że jestem osobą która zawsze głośno mówi o tym co jej się podoba, i o tym co jej się nie podoba. ale to nie jest dobre. zresztą niejednokrotnie dostaje po głowie za kibicowanie Barcy, ale nie zrażam się.

clove

zresztą o tych PRAWDZIWYCH idolach niekiedy ciężko pisać, zwłaszcza, że są to osoby, które darzymy szacunkiem a nie szczeniacką fascynacją.

diamante.

Ooo tak, Torres zapewne robi sobie wycieczki na Camp Nou -.-
No, proszę, trochę dystansu trzeba mieć.
Zgadzam się, o prawdziwych idolach czasami trudno pisać.

Crazze

Trudno się z wami nie zgodzić.

Ja uwielbiam Liverpool i Barcelonę. Lubię Arsenal. W Liverpoolu podziwiam wolę walki (jak wczoraj na Stamford) i nie wiem jak sobie w niektórych sytuacjach bym poradziła, gdyby nie You'll never walk alone. Podnosi mnie to na duchu. Kibicuje im od dawna (przez mojego tatę), ale wtedy jeszcze nie tak bardzo jak w ostatnich dwóch latach. Za to jeśli chodzi o Barcelonę. Tego nie potrafię wytłumaczyć. Po prostu jest i będzie. Reprezentacja Hiszpanii, zawsze miałam słabość do wszystkiego co hiszpańskie. Miałam nadzieje, że na ME udowodnią, że wcale nie grają jak nigdy i przegrywają jak zawsze i udało im się to.

Jeśli chodzi o idoli. Gerrard, Benayoun Hernandez, Messi i Iniesta. Innych też lubię, ale to są moje numery jeden. Ale nigdy nie myślałam, żeby bujać się w którymś z nich. Oni mają własne życie, ja też. Niech sobie będą piłkarzami, których podziwiam , szanuje i lubię, ale nic więcej.

Princesa

Taaa, Diamiante ma rację, wogóle wszystkie macie rację.
Ja kibicuję L'poolowi od 2006r i sama nie wiem z czego się to wzięło. Może z tego podziwiam ich wolę walki oraz styl gry. Ta samo jest z Arsenalem chociaż jemu kibicuję tylko rok. Z Realem Madryt to inna sprawa, mój brat wiernie im kibicuję i gdy on oglądął ich mecze to ja także je oglądałam i od tego czasu robię to stale tzn, oglądam ich mecze, lubię to robić i zawsze jestem za nimi.
Kocham piłkarzy ale nie taką miłością jaką obdarza się chłopaka.
Podziwiam ich talent i możliwe że gdybm spotkała któregoś że swoich idoli to zachowałabym sie tak samo jak Diamante Smile

.
To takie moje skromne zdannie ...

aia

a ja Wam powiem coś i mam nadzieję, ze nie pomyślicie sobie o mnie źle, ale bym nie pogardziła "małą" zabawą z np. takim Torresem, albo Fabregasem. Nie wierze w wielkie love story z wielce romantycznym zakończeniem, mówie o jakimś imprezowym flircie, albo małym latino.
Ale prawda jest taka, że mam tak jak Clove - nawet pierwsza literka imienia taka sama Very Happy

- nawet jakby taki Torres i M do mnie przyszli z pierścionkiem to wzięłabym mojego M. Bo jest... no dobra, był jakiś rok temu, mój i wiem jaki jest i wiem, że byłabym z nim szczesliwa, a piłke też kopie Very Happy

"Nieco na niższym poziomie", ale ważne, ze łączy nas ta miłośc do footballu. Chociaz zwykle sie kłociliśmy, bo on Barcy nie lubi, a ja ManU.
a co do klubów: Barca i Wisła na zawsze w moim sercu, Liverpool uwielbiam od Stambułu i chociaż skład juz inny to nadal im kibicuje, Juventus - nie lubie włoskiej piłki i nie interesuje się nią, ale jak grali w LM to przez wzgląd na dawne czasy i na to, ze byli pierwszym klubem zagranicznym, który lubiłam, trzymałam za nich kciuki.
To tyle Very Happy

A i też bym chciała spotkać jakiegoś sławnego piłkarza. Jak narazie tylko na Wiślaków czasem wpadałam, a ich do sław to tak srednio zaliczyc Razz

clove

Aia, ty żyjesz! Słońce moje xD to znaczy, że na flamenco są odcinki nowe! to ja przeczytać muszę Very Happy

nie mówiłaś, że Barcę lubisz xD ale cieszy mnie to, bo zawsze czuję się wyalienowana, bo im kibicuję. cóż, mój M. piłki nożnej nie trawi i generalnie wiele nas różni, ale to jakoś nie wadziło. sądzę, że pogardzić, to by żadnia nie pogardziła. wreszcie są niczego sobie, ale żeby coś więcej to w życiu. zresztą mówię, moim idolem jest Messi, ale IDOLEM którego darzę SZACUNKIEM, tak jak wiele z nas ma takich idoli i wbrew pozorom to zazwyczaj nie jest Torres ani CR7.

aia

Pewnie, ze zyje Smile

Nawet jak na flamenco nie pisałam (juz pisze... tzn pisałam, bo teraz robie urlop Razz

) to na blogach byłam obecna.
Ja Barcy nie lubię... ja ją KOCHAM! W dużej mierze jest to też spowodowane moją miłością do samego miasta - byłam tam tylko na jednodniowych wycieczkach, ale nic nie zrobiło na mnie takiego wrażenia jak Magiczna Fontanna, Park Gaudiego czy Sagrada... ah na samo wspomnienie mnie ciagnie do napisania czegoś o Barcelonie!
Ja bym sie z Fabregasem pobawiła Razz

Bo chciaz z wyglądu o wiele bardziej mi się Torres podoba, to on mi sie taki za porządny wydaje, a Cesc to na takiego diabła wyglada, z którym by można najlepszą impreze przeżyć.
A co do IDOLI, to akurat na szczescie zazwyczaj swoją grą urzekaja mnie tacy... niezbyt urodziwi, żeby nie powiedzieć brzydcy Razz

... piłkarze, wiec idzie łatwiej mi rodzielić to uwielbienie do piłki od uwielbienia do piłkarza. Niegdyś Ronni, który mimo, że jest teraz w klubie, który jest jednym z najbardziej nielubianych przeze mnie, zawsze bedzie dla mnie tym Ronnim z 2005/początkiem 2006 który z piłką robił takie rzeczy, ze szczęka opadała, tak jak teraz Messi. No i Kuba, ktory zawsze bedzie dla mnie najlepszym polskim zawodnikiem, niezwykłym cchłopakiem i moim kochanym wiślakiem Smile

xdmikadx

To teraz ja xD

Na pierwszym miejscu stawiam Lecha Poznań i Liverpool.
Lech - to jest rodzinne. Od samego malenkiego dziecka im kibicowałam. Ale było to zwykłe kibicowanie. W miłość przerodziło się wtedy, kiedy po raz pierwszy zobaczyłam mecz na żywo, z trybun. I to trwa do dziś. Miłość tą jeszcze pogłębiają moje znajomości w drużynie i niedaleko jej Razz

Liverpool - od 2001 roku, kiedy Owen zdobył Złotą Piłkę. Niby byłam wtedy małym dzieckiem, ale jakoś to przetrwało. Z małymi przerwami, ale udało się. Stambuł to było szaleństwo, jeden z najwspanialszych dni w moim życiu. Najbardziej denerwuje mnie, jak ludzie mówią, że kibicuję im, bo tam gra Torres. Evil or Very Mad

Prędzej jest na odwrót.

Dalej jest Bracelona. Powstało to głównie z nienawiści do Realu, do którego przeszedł mój guru - Owen. Z roku na rok miłość jest coraz większa i nie zamierzam tego zmieniać. Kocham ich i tak zostanie.

Kolejne miejsce to Arsenal i Milan. Arsenal - tak po prostu. Polubiłam ich, kiedy brat załatwił mi autografy. Milan z kolei to jedyna drużyna z Włoch, która lubię. Kibicowaniem do nich "zaraziła" mnie koleżanka, za co jej bardzo dziękuję Smile

Reprezentacja Hiszpanii - z miłości do kraju, który pokochałam, gdy go odwiedziłam. Od 2002 roku uwielbiam i uwielbiać będę. I nie ma, że od Euro Evil or Very Mad

A jak chodzi jeszcze o reprezentacje, to lubię jeszcze Holandii i Anglii. No i wypada kibicować Polsce... xD